Moi synowie zabrali mnie po raz pierwszy do pięciogwiazdkowego hotelu w Nowym Jorku. Spędziliśmy tam cały weekend, a zanim wyszliśmy, mój syn powiedział po prostu: „Dzięki, że się nami zaopiekowałaś, mamo”, zostawiając mnie samą z rachunkiem, na który nigdy nie byłoby mnie stać. Gdy próbowałam złapać oddech, podeszła do mnie srebrnowłosa recepcjonistka i zapytała: „Czy jest pani córką pana Marka? Pracowałam dla pani ojca przez 33 lata. Zanim zmarł, zostawił pani tę kopertę”. Kiedy ją otworzyłam, moje ręce zaczęły drżeć… i cały mój świat się zawalił.
Nigdy nie byłam w tak luksusowym miejscu. Hotel Windsor Palace w Madrycie był miejscem, które widywałam tylko w cudzych magazynach, nigdy w swoim życiu. Moi synowie, Lucas i Adrián, nalegali, że potrzebujemy „weekendu z rodziną”, chwili wytchnienia po latach opiekowania się nimi bez urlopu, bez partnera, bez pomocy. Sprawili, że poczułam się wyjątkowo, jakby w końcu zrozumieli, jak wiele poświęciłam.
Pokój był tak duży, że mój głos odbijał się echem od ścian. Przemykali korytarzem, przymierzając szlafroki, zamawiając obsługę pokojową z łatwością kogoś, kto nie ma pojęcia, ile kosztuje każdy gest. Ja, jak zawsze, milczałam. Nie chciałam wyjść na matkę, która miażdży radość rzeczywistością.
W niedzielne popołudnie, tuż przed wyjściem, Lucas podszedł do mnie, dał mi szybkiego całusa w policzek i wymamrotał:
