Kluczową kwestią jest tu insulinooporność . Nie jest to włącznik/wyłącznik, ale raczej ściemniacz. Insulinooporność może być większa lub mniejsza w dowolnym momencie. Kiedy insulinooporność nie jest duża, uważa się, że jesteś zdrowy. Wraz ze wzrostem insulinooporności, może pojawić się stan przedcukrzycowy. A jeśli jest ona bardzo wysoka, diagnozuje się cukrzycę typu 2. Zatem insulinooporność jest przyczyną zarówno stanu przedcukrzycowego, jak i cukrzycy typu 2.
Czym jest insulina?
Aby to zrozumieć, musimy najpierw omówić glukozę. Glukoza jest jak główne paliwo dla twojego ciała. Każda część twojego ciała, od mózgu po palce, zużywa glukozę jako źródło energii. Glukozę dostarczają ci spożywane pokarmy, zwłaszcza skrobia (chleb, makaron, ryż, ziemniaki) oraz cukry (wszystko, co słodkie, od jabłka po ciasto czekoladowe). Spożywanie tych produktów rozkłada je na glukozę, co podnosi poziom glukozy we krwi.
Jeśli zjesz dużo tych produktów w jednym posiłku, wystąpi tzw. „ skok glikemiczny ”. Takie skoki nie są korzystne. Mogą powodować zmęczenie, napady głodu i stany zapalne. Co najważniejsze, pobudzają wydzielanie insuliny. Organizm wie, że duże skoki glikemiczne stanowią problem, więc wysyła insulinę, aby obniżyć poziom glukozy. Zadaniem insuliny jest wychwytywanie nadmiaru glukozy i magazynowanie jej w wątrobie, mięśniach i komórkach tłuszczowych.
Możesz się teraz zastanawiać, skoro glukoza jest tak dobra dla energii, to jak można jej mieć za dużo? Wyobraź sobie podlewanie rośliny. Roślina potrzebuje wody do życia, ale jeśli dasz jej za dużo, utonie. Twój organizm działa podobnie: trochę glukozy jest dobre, ale zbyt duża ilość powoduje problemy, zwłaszcza te skoki poziomu glukozy.
